O outro día, camiñando pola beirarrúa, piséi unha merda de can. A poucos metros había un campiño e fun alí a tentar limpar un pouco o zapato na herba; no campiño había, ven visible, un cartel prohibindo levar alí os cans e, ó mesmo pé do cartel, merda de can. Hai un tempo piséi unha merda nada máis sair da casa porque alguén deixóu ó animal cagar diante mesmo do portal. Mesmo teño visto merda de can nos parques de xogos infantís.
A mín paréceme moi ben que a xente queira ter un can, aínda que un piso na cidade non semella o mellor sitio para un animal, pero eu non debera ter que andar sempre mirando ó chan só por que ti queiras ter unha mascota. Lévao ós lugares autorizados, ou ben ó campo, ou senon recolle os excrementos, ponlle un cueiro ou déixao cagar no salón da túa casa, pero non deixes a merda diante da miña porta. Eu non vou deixar merda diante da túa.
Amólame ademáis que logo che saian conque os cans teñen dereitos, e se te queixas é que non te gustan os animais, e se non te gustan os animais tampuco queres ás persoas e blablablablabla. Pois non señores, eu non teño nada contra os cans, gústanme, os que non me gustan son os donos. Ou polo menos eses donos que pensan que o seu can ten máis dereitos que as persoas, e que poden encher de merda a cidade e os demáis temos que aturalo porque seica importamos menos que o animal.
Así que, amigos donos de cans, se me queixo de ter que andar a mirar ó chan para non pisa-la merda das vosas mascotas podedes pensar que son unha mala persoa. Eu penso que quen deixa ó can cagar onde xogan os nenos é un fillo de puta.
Ningún comentario:
Publicar un comentario